Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w czwartek 3 października 2019 roku wydał wyrok w sprawie „polskiego” sporu o kredyt indeksowany kursem CHF Justyny i Kamila Dziubaków przeciwko Raiffeisen Bank (sprawa C-260/18).
Wyrok jest jeszcze bardziej korzystny niż opinia rzecznika. Trybunał tak jak rzecznik wskazał , że abuzywna klauzula waloryzacyjna powinna być wyeliminowana z umowy. Sąd krajowy nie może samodzielnie uzupełnić powstałej luki. TSUE wskazał jednak, że to konsument w postępowaniu sądowym wskazuje, co leży w jego interesie na moment orzekania. Jego zdaniem nieuczciwa klauzula nie może być traktowana jako obiektywnie korzystna dla konsumenta i pozostawiona wbrew jego woli.
Dyrektywa 93/13 sprzeciwia się bowiem, w przypadku braku wyraźnej woli ze strony samego konsumenta, utrzymaniu w mocy nieuczciwych warunków Jak już wskazał TSUE w sprawie Kasler, można ją zastąpić tylko w wyjątkowej sytuacji. Taka możliwość istnieje jedynie, gdy unieważnienie danej umowy powodowałoby szczególnie niekorzystne konsekwencje dla konsumenta, ale tylko za jego zgodą. TSUE w komunikacie podkreśla jednak, że jeżeli po usunięciu nieuczciwych warunków charakter i główny przedmiot umowy może ulec zmianie w zakresie, w jakim nie podlegałyby one już indeksacji do waluty obcej równocześnie podlegając stopie oprocentowania opartej na LIBOR prawo UE nie stoi na przeszkodzie jej unieważnienia. To jednak sąd krajowy ma ustalić, czy w wyniku uznania klauzul za abuzywne i ich usunięcia umowa może nadal funkcjonować i określać kredyt złotówkowy oprocentowany stawką LIBOR.
